Słabe perspektywy dla polskiego sektora finansowego. Nie ma co liczyć na ratunek inwestorów zagranicznych

Mijający rok nie był dobry dla polskich akcji, a indeks WIG20 stracił w tym czasie 20,5 proc. Jednak nawet na tym tle notowania banków wyglądają słabo. Ich giełdowy indeks spadł od początku roku o 23,5 proc. Można oczekiwać, że IV kwartał będzie dla nich najsłabszy od 2008 roku.

– Ten kwartał jest słaby ze względu na to, że materializuje się ryzyko prawno-polityczne – podkreśla Kamil Stolarski, analityk Haitong Banku. – Mam na myśli bankructwo SK Banku, utworzenie Funduszu Wsparcia Kredytobiorców. Kursy polskich banków spadają o 30, a w niektórych przypadkach nawet ponad 70 proc. Odkąd zajmuję się bankami, nie pamiętam tak kiepskiego roku w tym sektorze.

Kamil Stolarski ocenia, że perspektywy dla sektora bankowego i ubezpieczeniowego są nieciekawe, a głównym powodem jest tło polityczne.

– Problemem jest podatek od banków, potencjalna ustawa dotycząca kredytów walutowych i potencjalna zmiana w ogóle w infrastrukturze rynku. Mam tutaj na myśli zmiany, które czekają nas w zarządzie NBP i KNF. Z perspektywy inwestorów giełdowych bardzo istotne jest również to, co może się stać z systemem emerytalnym. Przypominam, że przegląd jest planowany na II połowę 2016 roku.

Ekspert zaznacza, że w tej sytuacji można się obawiać, że cały sektor finansowy będzie wciąż słabszy niż polski szeroki indeks (WIG od początku roku spadł „tylko” o 11,15 proc.) i porównywalne sektory z zagranicy.

– Głównym czynnikiem, który będzie trzymał jednak kursy akcji polskich banków bardzo nisko, jest to ryzyko – mówi analityk Haitong Banku. – Kluczowe z mojego punktu widzenia jest to, kiedy polską giełdą zainteresują się inwestorzy zagraniczni. Uważam, że dopóki nie zmniejszy się ryzyko związane z funduszami emerytalnymi, to raczej inwestorzy zagraniczni nie wrócą do polskich spółek.

Zdaniem Stolarskiego jednak nawet w tak trudnym czasie znajdą się spółki finansowe, które powinny dać zarobić inwestorom w 2016 r. Będzie można do nich zaliczyć choćby Bank Handlowy, który nie ma kredytów we frankach i deklaruje wysoki poziom wypłaty dywidendy, ponadto Alior Bank, który prawdopodobnie będzie brał czynny udział w konsolidacji sektora bankowego. W przypadku Aliora Kamil Stolarski widzi nawet potencjał dwucyfrowego wzrostu, jednak pod pewnymi warunkami, których spełnienie się jest dość prawdopodobne.

– Alior Bank musi być tym wehikułem, który zostanie użyty do konsolidacji. Ponadto parytet, który będzie prawdopodobnie w ramach tych transakcji wyznaczany pomiędzy kursem Alior Banku a kursem jakiegoś innego banku, musi być przyjazny dla inwestorów mniejszościowych. Uważam jednak, że zwłaszcza pod przewodnictwem nowego rządu plan repolonizacji polskich banków cały czas będzie głównym planem.

Stolarski pytany z kolei o PZU podkreśla dużą niepewność, zwłaszcza w kontekście zmiany na stanowisku prezesa.

– Zawsze kiedy jest zmiana, to jest duża niepewność. Z moich rozmów z inwestorami wynika, że były prezes Andrzej Klesyk był bardzo dobrze odbierany przez inwestorów i był pewnego rodzaju gwarancją, że oczekiwania, które mieli inwestorzy, się zrealizują. Mam na myśli chociażby dystrybucję nadwyżkowego kapitału, wypłatę nadwyżkowej dywidendy, emisje długu podporządkowanego, dalszego przejmowania polskich banków, rozwoju w sektorze medycznym czy kontynuacji rozwoju za granicą. Teraz pojawił się duży znak zapytania, czy nowy prezes podtrzyma te zobowiązania.